Het sociale dilemma: hoe ga je om met feestjes, bruiloften en andere lawaaierige bijeenkomsten?

Feestjes, bruiloften, borrels, voor veel mensen zijn het hoogtepunten. Maar als slechthorende kun je je soms een buitenstaander voelen. Niet omdat je niet wilt meedoen, maar omdat het simpelweg niet altijd lukt. Gelukkig heb ik geleerd dat kleine aanpassingen het verschil maken. Dit is hoe ik het doe.

Op drukke bijeenkomsten is het vaak een chaos van geluiden: muziek, gesprekken die door elkaar heen lopen, en mensen die harder praten om boven het lawaai uit te komen. Voor veel slechthorenden betekent dat vaak dat ze de draad kwijtraken.

Het is niet alleen vermoeiend, maar ook frustrerend. Want hoe leuk is een feestje als je de helft van de gesprekken mist?

Het vervelendste? Als mensen goedbedoeld dichterbij komen en harder praten. Dan mis ik het woordbeeld en vervormt het geluid. Supervervelend, omdat je weet dat het zo goed bedoeld is.

Hierdoor mis je de sociale connectie, die juist het doel is van dit soort bijeenkomsten.

Ik heb geleerd om slimme keuzes te maken. Bij een feest met harde muziek zoek ik soms bewust een plekje op waar ik even niet hoef mee te praten. Dat geeft me de ruimte om op adem te komen, zodat ik later weer wel kan meedoen.

Bij bijeenkomsten waar gepraat centraal staat, zoek ik een rustiger groepje op of een plek waar ik iemand recht aan kan kijken. Zo kan ik liplezen en hoor ik beter wat er gezegd wordt.

Het mooie is dat niemand het raar vindt als ik even zeg: “Ik ga daar even kijken.” Een kort moment voor mezelf zorgt ervoor dat ik de rest van de avond weer vol energie mee kan doen.

Als ik iets niet versta, gebruik ik graag humor om de situatie luchtig te houden. Een klassieker is: “O ja, lekker, doe maar een cola zero!” Dat maakt meteen duidelijk dat ik het niet goed verstaan heb (tenzij de vraag per ongeluk was wat ik wilde drinken). Vaak levert het me zelfs een extra drankje op. Het haalt de spanning weg en maakt het voor mezelf en anderen makkelijker.

Ik weet nu dat ik niet de enige ben die moeite heeft met drukke omgevingen. Sterker nog, op heel drukke feesten verstaat de rest het vaak ook niet goed. Dus ik zoek mijn rustmomenten, kies voor gesprekken die wel lukken, en geniet van de momenten die wel werken.

Het gaat er niet om dat je alles hoort, maar dat je de avond leuk vindt. En dat lukt prima, zolang je maar weet wanneer je even een stapje terug moet doen.